Story I Part 4

Oczom przyjaciółek ukazał się jasnoróżowy pokój. Białe meble, pluszaki, oczojebne różowe firanki...Pokój wyglądał jak niedopracowany salon lalek Barbie. Na kanapie siedziała - jeśli tak to mozna ująć - szczupła, rudowłosa kobieta. Odwrócona tyłem do dziewczyn próbowała pomalować sobie paznokcie u nóg. Kiedy usłyszała otwieranie drzwi odwróciła się.
- O zgrozo! - krzyknęła Alex, zakrywając ręką usta.
- Barbie chyba szamponetka nie podziałała - szepnęła Claudia, po czym razem z Olą zaczęły się śmiać.
Kobieta, jak już wspomnialam, miała długie rude włosy, gdzienigdzie były widoczne loczki. Na jej brązowe oczy opadała blond grzywka z odcieniem zieleni i brązu. Twarz miała szczupła, bladą i pokrytą zmarszczkami. Kości policzkowe były przykryte warstwą niedokładnie zmytej maseczki. Ubrana w biale rurki i jasnoróżową bluzkę odkrywającą dekolt, krzyknęła:
- Co wy sobie wyobrażacie!? Wchodzicie ot tak do czyjegoś pokoju i jeszcze się głupio śmiejecie!? Gdzie wasza kultura! Po co przyszłyście!? - już nie krzyczała, a darła się mieszkanka ,,PollyWorld'u''.
- Haha...Przepraszam...haha...ale...- nie mogla wydusic slowa Alex.
- Chyba pomyliłyśmy pokoje...przepraszamy, już wychodzimy - uratowała przyjaciołkę Claudia.
- Wynocha! - zdążyła wrzasnąć jeszcze kobieta.
- Hahaha...ale wpadka...- powiedziala Alex, zamykając drzwi.
- No...tak trochę - powiedziała Claudia. - Ty! To pokój 71d, a nie 71b...

- My jesteśmy w 71b! Pomóc w czymś? - odezwał się głos zza pleców dziewczyn. Był to chłopak oczarnych włosach, ciemnej karnacji i brązowych oczach.
- Zayn...- szepnęła Claudia, wytrzeszczając oczy. Nie zauważyła nawt Harry'ego, który stał obok.
- Ogarnij się... - powiedziała Alex - Długo tak stoicie?
- Nie wiem... Jak usłyszeliśmy krzyki, przyszliśmy... To jak pomóc w czymś?
- Emm... Tak... W drodze do radia spotkałyśmy kobietę. Najprawdopodobniej mama któregoś z was. Dała nam to byśmy przekazały- odparła Alex wskazując papierowa torebkę.
- O! Dzięki. Tak to moja mama. Zawsze była nadopiekuńcza- powiedział Harry robiąc minę "luzaka".
"Pewnie nie chce wyjść na maminsynka"- pomyślała Ola podając mu torbę.
- O co chodziło z tą babką? Słychać ją było na końcu korytarza. - powiedział Zayn.
- A...Nic. Pomyliłyśmy pokoje i... no... jak ją zobaczyłyśmy to zaczęłyśmy się śmiać... -wytłumaczyła Claudia.
- Uuuu... Nieładnie... - powiedział mulat, robiąc minę taty, karcącego dzieci.
- Oj proszę cię. Ty byś się nie śmiał widząc pomarszczoną marchewę z dekoltem na wierzchu, której nogi wykrzywiaja się na wszystkie strony, a ona siedzi w domku dla lalek? - powiedziała Alex naśladując marchewę. Wszyscy wybuchnęli śmiechem.
- Co wam tak wesoło? Mieliście iść tylko po żarcie, a tu juz panienki znaleźliście. - powiedział blondyn wychodzący z pokoju 71b.
- A nic. Nie ważne. A jedzenie to przyniosły dziewczyny od mamy Harry'ego.
- Ej... A co wy tak w ogóle tu robicie? Nie macie dzisiaj koncertu? - spytała Claudia wycierając łzy z oczu.
- Mamy jeszcze dzisiaj o 13.30 wywiad. A wy? Pracujecie tu? - spytał Hazza.
- Nie...nie... Co ty? Wariat? Przyszłyśmy po odbiór biletów. - powiedziała Ola.
- Jakich biletów?
- Wygrałyśmy bilety na wsz dzisiejszy koncert z wejściem za kulisy - odparła Claudia patrząc na Zayna.
- Oo... To fajnie... - wyszczerzył się mulat pokazując rządek białych zębów. Podchwycił wzrok Claudii i puścił do niej oczko.
"Matko! Zaraz odpłynę... Ogarnij się idiotko! Przecież on tak do wszystkich, a ty sie ślinisz..."
- Cholera! Która godzina?! - krzyknęła Ola.
- 12.56. A co?
- Musimy odebrać bilety do 13.00! Za chwilę przepadną.
- Aaa... No to lećcie. Chcemy się jeszcze zobaczyć, nie? - powiedział Zayn spoglądając na Claudię.

- Tak, tak! Pa! - krzyknęły dziewczyny zbiegając po schodach.