Story I Part 51

- Jesteś pewien, że na pewno tu mieszkają?

- Tak. Jestem pewien. Przecież nie raz tu byliśmy. - rodzice Zayn'a właśnie podjechali pod dom syna i jego dziewczyny.

- A skąd wiesz, że są akurat w domu. - upewniała się Trish, zatrzymując tym samym dłoń męża przed naciśnięciem dzwonka.

- Przejechałem ponad 200 mil, a ty się mnie pytasz czy oni są w domu.? - ojciec Zayn'a był oburzony. - To nie zadzwoniłaś do niego przed wyjazdem.?!

- Nie krzycz na mnie. Myślałam, że ty to zrobiłeś skoro tak mnie pospieszałeś...

- Emm.. kochanie.. - Perrie wyjrzała przez okno kuchenne. - Czy to nie przypadkiem twoi rodzice.?

- Co.?! - Zayn natychmiast znalazł się przy blondynce. - Co oni tu robią?

- Chyba się kłócą.. Nie sądzisz, że powinniśmy ich wpuścić.?

Malik spojrzał na dziewczynę i przytaknął. Podbiegł do drzwi. Gdy je otworzył, rodzice spojrzeli na niego z lekkim zażenowaniem. 

- Eee.. Hej. - odezwał się Massar.

- Cześć. Wejdźcie.. Chyba, że przyjechaliście się tylko posprzeczać przed moim domem to.. - Zayn nie dokończył gdyż mama i tata weszli do środka.

- Dzień dobry. - przywitała ich Perrie.

- Witaj słońce. - uśmiechnęła się Trish i przytuliła wybrankę syna.

- A syna nie przytulicie.. Rozumiem.. - Zayn zrobił skwaszoną minę. Po tych słowach, poczuł na swoich barkach silne ramiona.

- Dobrze cię widzieć synu. - odezwał się pan Malik.

- Też się cieszę, że jesteście.. Wejdźcie do salonu. - zarządził Zayn.

Wszyscy udali się w tamtym kierunku i siedli przy stoliku do kawy. Perrie zaproponowała coś do picia, na co państwo Malik z chęcią przystali.

- To jak wam się wiedzie? - zagadnęła Trish. Spojrzała na syna i się uśmiechnęła.

- Nooo.. Dobrze.. A u was.? Czemu przyjechaliście.?

- A musi być jakiś powód.? Chcieliśmy się z wami zobaczyć. - powiedział ojciec chłopaka. 

- A u Saffy, Waliyah i Daniyah.? - spytała Perrie, stawiając filiżanki na stolik.

- Saffa pojechała do Daniyah na weekand. Jutro ma wrócić. A Wally mówiła, że jak na razie daje rade na studiach.

- Aaa.. To dobrze, że u nich dobrze. - blondynka uśmiechnęła się i siadła koło Zayn'a.

- My właśnie mieliśmy do was dzwonić.. - zaczął niepwenie chłopak i spojrzał na Perrie. Dziewczyna 'odczytała jego zamiary i kiwnęła głową.

- A co się stało.? - spytał Massar.

- Bo chodzi o to, że.. będziecie dziadkami. - powiedział mulat i spojrzał na rodziców.

Przez chwilę panowała niezręczna cisza.. Przerwał ją dopiero głos głowy rodziny.

- Znaczy, że jesteś w ciąży.? - spytał Perrie. Dziewczyna skinęł twiredząco głową. W tej samej chwili Zayn uścisnął jej rękę, a spojrzenia wszystkich skierowane były na p. Malika. - To jakieś żarty, tak?

- Nie. Myślisz, że żartowalibyśmy w ten sposób.?

- Przecież wy nie jesteście po ślubie.! Nawet wyznanie macie inne.! Pomyśleliście chociaż przez chwilę jak wy zamierzacie to dalej ciągnąć.?! - mężczyzna był wyraźnie zdenerwowany.

- Jesteśmy już dorośli. Rodzice Perrie już o wszystkim wiedzą i potrafią się tym cieszyć. Nie przeszkadza im religia, a tobie jak zwykle coś nie pasuje. - Zayn także podniósł ton głosu.

- Przestańcie. - przerwała mama chłopaka. - Cieszymy się. Bardzo.

- Jakoś tego po was nie widać. - odparł mulat zdecydowanie patrząc w oczy ojca. Przetrzymał wzrokiem jeszcze chwilę po czym wstał i wyszedł z pokoju.

*następny dzień/ wieczór

Alex weszła do pokoju Hazzy. Odłożyła tacę z kanapkami i kakao na szafce przy drzwiach. Zobaczyła, że Harry śpi, więc starała się nie hałasować i po cichu zamknęła drzwi. W pomieszczeniu panował półmrok i lekki bałagan. Na krześle leżały koszulka i jeansy Harry'ego, a na biurku można było dostrzec różne papiery, gazety.

W tym momencie, Alex powróciły wspomnienia z sylwestra. Taka sama atmosfera panowała gdy przeszkodziła Harry'emu i Caroline. Też miała tacę, tylko że z drinkami.. Dziewczynie zaszkliły się oczy na to wspomnienie.

Wzięła tacę i podeszła do łóżka. Postawiła ją na szafce nocnej obok łóżka i spojrzała w stronę loczka. Przyglądała się jego kasztanowym, rozczochranym lokom, czerwonym, lekko rozchylonym wargom. Zjechała wzrokiem niżej i spostrzegła odsłoniętym zza kraciastej koszuli torsie, naszyjnik, który podarowała chłopakowi na gwiazdkę. Uśmiechnęła się i spojrzała na jego zamknięte powieki, które dysponowały szerokim wachlarzem czarnych rzęs. Po policzku Oli spłynęły łzy.

W pewnym momencie Harry się poruszył i lekko rozchylił powieki. Gdy zobaczył dziewczynę, uśmiechnął się i przetarł dłonią oczy. Chwilę się jej przyglądał, po czym zmarszczył brwi i posunął się by zrobić miejsce Oli.

- Płakałaś.. - powiedział gdy dziewczyna położyła się obok niego.

- Niee..

- Ja... Egh.. Stwierdzam fakty.. Co się stało.? - spytał i przytulił Alex do siebie. 

- Nic się nie stało.. Wszystko ok. - odparła szatynka i wtuliła się w Styles'a.

- Przecież nie płakałabyś bez powodu..

- Ale to.. Ehh.. Gdy weszłam do pokoju.. Przypomniał mi się sylwester.. Ten sam moment.. Kiedy zobaczyłam ciebie i.. Caroline jak.. - Alex nie dokończyła.. Po jej policzkach znów spłynęły łzy. Harry odsunął od siebie Olę w taki sposób, by mógł spojrzeć jej w oczy.

- Posłuchaj.. - Hazza ujął twarz Alex w dłonie i skupił swoja uwagę w jej źrenicach. - Egh.. To było kilka miesięcy temu.. Był to największy błąd jaki popełniłem. Chciałbym cofnąć czas ale nie potrafię.. - przetarł kciukiem łzę z policzka dziewczyny. - Jesteś dla mnie najważniejszą osobą. Egh.. Żałuję, że to się tak potoczyło.. Że musiałaś to zobaczyć, że uświadomiłem sobie wszystko tak późno. Egh.. Nie myśl o tym więcej.. To moja wina.. Przepraszam. - chłopak pocałował Alex w czoło i mocno do siebie przytulił. - Egh.. Nie powtórzy się taka sytuacja. Obiecuję.. - Harry ponownie pocałował dziewczynę w czoło. Przez chwilę trzymał jeszcze wargi na jej skórze.

- Przepraszam, że do tego wróciłam. To.. Samo tak wyszło.. - Ola spojrzała na chłopaka i lekko się uśmiechnęła. - Przyniosłam ci kolację. - dziewczyna pocałowała loczka i podała mu jedzenie.

- Kolację.? To.. Egh.. Ile ja spałem?

- Kilka godzin.. Nie wiem kiedy zasnąłeś, ale gdy jesteś chory powinieneś odpoczywać.. i ty o tym doskonale wiesz.. - Alex się zaśmiała i poczochrała włosy chłopaka.

Para siedziała razem jeszcze długo. Dopiero po 23 Harry się zorientował, że dziewczyna śpi.. Nie odpowiadała na jego pytania... Chłopak się uśmiechnął i przykrył ją kołdrą.

*ranek

- Heej.. Która godzina? - spytał zaspanym głosem Hazza, widząc jak jego dziewczyna krząta się w ubraniu po pokoju.

- Przed 7.00.

- Egh.. Czemu tak wcześnie wstałaś.?

- Muszę lecieć do pracy.. I.. Załatwić coś jeszcze..

- Aa... Ale poleż.. Egh..! Jeszcze chwilkę ze mną.. - poprosił, podnosząc się do pozycji siedzącej. Szeroko się uśmiechnął, na co Ola się zaśmiała i podeszła do Styles'a. Siadła obok niego. Curly Boy to wykorzystał i ją pocałował.

- Mmm.. Tak mogłoby być każdego ranka.. - dziewczyna się rozmarzyła i przytuliła do Hazzy.

- To znaczy, że musisz zostać.. Egh.. Egh..

- Chciałabym ale muszę lecieć. Przyjadę po pracy, ok? Muszę pogadać z szefem, ale nie wiem czy dam radę.. - Alex podniosła głowę i spojrzała na chłopaka.

- Wierzę w ciebie - powiedział Harry i pocałował Alex w nos.

- Dzięki.. Naprawdę muszę już iść. - dziewczyna się uśmiechnęła i skierowała do drzwi.

- Egh.. Skarbie..?

- Hmm.?

- Kocham cię. - powiedział Styles i się szeroko uśmiechnął. Ola wywróciła oczami, posłała chłopakowi całusa i po chwili siedziała już w samochodzie.

 *następnego dnia

‘Noo.. To kolejny dzień na uczelni, za mną.. A to dopiero wtorek.. Uroczyście mogę stwierdzić, że przeżyłam.. W sumie to tak najgorzej nie było.. Ale.. Chwila.. Co ja mam dzisiaj jeszcze zrobić…? A! Wprowadza się Eric.. Czeka mnie napisanie i wyjaśnienie kodeksu karnego.. Wydrukowanie tekstów i nut dla młodych.. jejku..’ Claudia wracając z uczelni rozmyślała i planowała resztę dnia.

Gdy dojechała pod dom, czekał już na nią Hasley.. miał 2 walizki i siedział na werandzie schodów. Dziewczyna wygramoliła się z samochodu i podeszła do współlokatora.

- Hej. – rzuciła na powitanie i wyjęła z torby klucze.

- Cześć.

- Długo czekasz.?

- Jakieś 3 godziny.. – powiedział niby obojętnie chłopak.

- Co.? 3 godziny.??

- Żartuję .. – Eric się uśmiechnął i wszedł do środka. – Może jakieś 20 minut.

- Ufff.. Trzeba ci jeszcze dorobić klucze. Przepraszam ale miałam urwanie głowy i nie zdążyłam..

- Spoko.. Emm.. To ja mam pokój na górze po prawo?

- Tak. Ten drugi. Pierwszy jest mój.. – zaśmiała się Claudia i ruszyła do kuchni.

Pierwsze co zrobiła to zajrzała do lodówki.. Chwilę postała po czym stwierdziła, że ma ochotę na leczo.. Wyjęła ostatnią paprykę, poszukała cebuli..

W czasie gdy ona gotowała, Hasley podziwiał swój pokój.. Wypakowywał się, rozgaszczał.. I podziwiał..

Po jakimś czasie, Claudia siedziała przy stole i zajadała się swoją potrawą. Właśnie w jadalni zastał ją Eric gdy skończył się oswajać z nowym miejscem.

- Smacznego.

- Dzięki – odpowiedziała Claudia i wbiła czerwone warzywo na widelec. – Chcesz to sobie włóż. Dużo tego.

- Emm.. Dzięki. Aa.. Gdzie są talerze.?! – krzyknął chłopak z kuchni.

- Dolna, narożna szafka po lewo.

- Dobra, mam.. Dzięki!

Claudia się zaśmiała. Skończyła swoją porcję i poszła na górę, zostawiając tym samym lokatora samego.

- Wiesz, że trzeba będzie zrobić Jack'owi  miejsce. - powiedziała Danielle do męża gdy oboje leżeli w salonie i oglądali MTV.

- Miejsce.. Narazie może spać z nami w pokoju. Oczywiście do czasu kiedy nie skończę opróżniać pokoju gościnnego. 

- Tylko co my zrobimy z tymi wszystkimi gratami..

- Wyniesie się do garażu..

- Nie.! - kobieta prawie krzyknęła.

- Czemu?

- W tym garażu to już jest wszystko. Już jakiś czas temu prosiłam cię byś w nim posprzątał.

- Ale przecież jest porządek. Ja tam wszystko mogę znaleźć.. - powiedział Liam, nie widząc problemu.

- Taak.? Ja jak tam dzisiaj weszłam to mało się nie zabiłam o porozrzucane szpilki, śrubki, gwoździe i różne inne tym podobne rzeczy. A.! A gdzie stoi drabina.??

- Stoi.. Przy ścianie po prawej stronie. Na samym końcu by nie zajmowała za dużo miejsca..

- No to cię kochanie zaskoczę.. drabina mój drogi leżała na środku.. A wszystkie rzeczy z pudeł były powywalane na podłogę. Te twoje liny, nie liny..

- Ale.. Ehh. - Liam wstał z kanapy i poszedł do garażu. Dan skierowała się za nim. 

Gdy Li otworzył drzwi garażu zdziwił się nie mało. Było tak jak mówiła jego żona..

- Emm.. Tylko, że ja tu dzisiaj trochę posprzątałam..

Payne spojrzał na Danielle z otwartą buzią.. Nic nie powiedział i wszedł do środka.

Nagle usłyszeli jakiś hałas. Oboje spojrzeli na siebie. Ponieważ nie był to żaden z nich rozejrzeli sie po pomieszczeniu. Znów hałas. Jakby coś było zamknięte w pudle i próbowało się wydostać.. Danielle spojrzała pod blat.

- Li.. Liam.. Cz-Czy ty to widzisz.?? - mąż znalazł się przy niej natychmiast.

- Ale skąd by się ty wziął.. - powiedział Liam i wyjął z pudła małego szczeniaczka -busseta bretońskiego.

- I ile on musiał tu siedzieć.. Weź go do środka..

- Nie zauważyłaś go dzisiaj.?? - spytała p. Payne gdy byli już w domu. Dan wyjęła z lodówki jakieś mięso i w misce podała je małemu gościowi.

- Nie.. Może spał.. Ale nawet go nie słyszałam, a pod blat też nie zaglądałam.. Z resztą.. Długa na ciebie i na ten twój bałagan narzekałam..

- Aha.. Czekaj.. Co.? - Liam spojrzał na żonę.

- Nie, nic.. Mówiłam, że może nazwiemy go Muddler.? - kobieta się uśmiechnęła.

- Ale on z nami nie zostaje.

- Zostaje. nie zamierzam go wypędzać na ulicę ani oddawać do schroniska.. Muddie zostaje z nami. - powiedziała stanowczo Dan i pogłaskała pieska.

- Czemu akurat 'Muddler'.. A jeśli to dziewczynka i się obrazi za to, że nazywasz ją po męsku..

- Kochanie.. - kobieta podeszła do męża i położyła mu dłonie na ramionach. - Po pierwsze Muddler to bałaganiarz, a po drugie.. wiem, że to pies.. bo.. wiem.. I ty też powinieneś to wiedzieć - Danielle się zasmiała i pocałowała Liam'a.

- Ehh.. No dobra.. Zostaje z nami.. - westchnął ostatecznie Liam.

- Tak.! Wygraliśmy.. Słyszysz Muddie? Plan się powiódł.

- Jaki Plan?

- Heh.. Bo ja go dzisiaj znalazłam w ty garażu.. Ale czekałam aż przyjdziesz.. - Dan się uśmiechnęła. Liam tylko wywrócił oczami i poszedł do salonu..

- Jestem.!!! – krzyknęła Ola od progu domu. Nikt jej nie odpowiedział więc przeszukała parter po czym poszła na górę. Zaszła do pokoju przyjaciółki. – Hej, jestem już.

- O. Hej. Nie słyszałam cię. – odparła Claudia i podniosła głowę znad książki. – Jak było przez te 4 dni? Mam się spodziewać Halexiątek.? – zaśmiała się dziewczyna za co oberwała poduszką.

- Nieee..? Doobrze było.. Tylko Harry zamiast leżeć i szybciej wyzdrowieć to sobie jeszcze chodził, wychodził na balkon.. – Alex usiadła obok. – Co czytasz.?

Claudia spojrzała na nią wzrokiem mówiącym ‘Kpisz?’

- Muszę na jutro wyjaśnić i kilka zasad kodeksu karnego… Ale.. Nie. Ogarniam. Tego. 

- O! To poczekaj chwilę. Zostawię u siebie rzeczy i za chwilę przyjdę. Po-lookam sobie i ewentualnie ci pomogę. – powiedziała Alex i udała się w kierunku swojego pokoju. Gdy z niego wychodziła otworzyły się drzwi łazienki. Zza nich wyszedł wysoki, postawny mężczyzna.. W samym ręczniku.. Alex stała w drzwiach i się na niego patrzyła.. Widziała jak wchodzi do pokoju Claudii.. Kilka sekund później szybko z niego wyszedł.

- Hej. – powiedział, uśmiechnął się do Oli i zniknął w pokoju obok. Dziewczyna wpadła do pokoju Claudii.

- Czy ja o czymś nie wiem.?! 

- A.. Heh.. Emm.. Eric się już tu wprowadził.. - Claudia zrobiła speszoną minę i spojrzała na przyjaciółkę.

- Co.? Kiedy.?! 

- Wczoraj..

- Aha.. Emm.. No spoko.. - Alex usiadła obok przyjaciółki. - Ale ciacho się trafiło, nie.?? - dziewczyna pokiwała brwiami. Claudia nic nie odpowiedziała i udała, że zajmuje się czytaniem. - Tyy.. No nie gadaj.. Podoba ci się.. Ale.. C-Co z Niall'em... - w tym momencie dziewczyny usłyszały pukanie do sypialni.

- Mogę wejść.? - Hasley uchylił drzwi i wystawił głowę.

- Emm.. Wchodź.. - powiedziała Claudia i spojrzała na przyjaciółkę.

- Jestem Eric Hasley.. - przedstawił się i wyciągnął dłoń w kierunku Oli. - Przepraszam cię za ten.. ym..

- No rzeczywiście 'Eric Z..' - szatynka spojrzała na Claudię.

- Ojj.. 

- Nieważne.. Alex. - uśmiechnęła się i uścisnęła dłoń chłopaka. - To ty od wczoraj mieszkasz z nami.?

- Noo.. Tak ustaliłem w sobotę z Claudią.

- Okok.. To.. - Ola się chwilę zawiesiła.. - Kasa na początku każdego miesiąca.?

- Tak, spoko..- W pokoju zapadła niezręczna cisza. - To ja może pójdę..

- Em. Poczekaj chwilę.. Może wy będziecie wiedzieć.. - powiedziała Claudia i zaczęła czytać fragment książki. - 'Pozbawienie praw publicznych. Pozbawienie praw publicznych obejmuje utratę czynnego i biernego prawa wyborczego do organu władzy publicznej'. Tylko tyle mamy napisane. A na dodatek nie kminie tego.. Może wy coś wiecie..?

- Czyli, że gdy sąd pozbawi cię praw publicznych to nie możesz głosować.. - zaczął Eric. - Jeśli jesteś lub byłaś w wojsku to odbierają ci wszystkie ordery i tracisz stopień wojskowego i na powrót stajesz się szeregowym. Ale to wszystko zależy jeszcze od tego co zrobiłaś. Sąd może orzec pozbawienie praw publicznych, w razie skazania na karę pozbawienia wolności. Ale niestety nie krócej  niż od 3 lat za przestępstwo. Oczywiście popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie. - Eric powiedział to obojętnym tonem. Podniósł wzrok na współlokatorki. Obie patrzyły się na niego jak na jakieś dziwadło.

- Hah.. A ty skąd wiesz.?? Jesteś jakimś gliną czy co..? - zaśmiała się Alex. Widząc dość skrępowane spojrzenie chłopaka, szczęka jej opadła. - No nie gadaj..

* * * 

Zayn z rodzicami :)

"- Jesteś dla mnie najważniejszą osobą.."

Muddler - 'Gość' Liam'a i Danielle *_*

Eric ;D